I always thought J merupakan seorang yang paling bertuah kerana mempunyai seorang datuk yang dihormati ramai, di mana sumbangannya terhadap bidang penulisan dan journalism tiada tandingan. I suppose J inherited most of his traits - her love for books and kebijaksanaanya ketika kami menuntut sastera Inggeris satu ketika dulu mmg membuatkan aku cemburu. It was so easy for her, sedangkan aku terpaksa bertungkus-lumus untuk lulus. Pasti seronok menjadi cucu kepada seorang ilmuwan yang begitu banyak berjasa kepada negara. I don't think I'll ever forget his wide frame glasses (aku sebenarnya takut padanya - rasa kerdil diri ini - siapalah aku!).
Rest in peace, Pak Samad. You're in a better place now.
Al-Fatihah.
No comments:
Post a Comment